پایان پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!
به گزارش ایده رسانه، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کویینسی» نوشت:ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله ای را باعنوان” رژیم شکننده پوتین” در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.
این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش بینی نمی کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین ترتیب، سیستم پوتین در حال حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می رسد و کمتر کسی می تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.
مشخص است که چرا این استدلال برای فارن افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می کند. مردم دوست دارند آنچه را که می خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ چشم اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل ترین سناریویی که باعث می شود کی یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.
قیاس های تاریخی می توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت های ساختاری را نادیده می گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.
اول اینکه میخاییل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی ثبات می کرد.
در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او 24 سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیل گران موافقند که پایه های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان گذار خود هم جان سالم به در می برد.
مسایل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می تواند در آن پیروز شود.
مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می گرفت. در مقابل با وجود تحریم های غرب، روسیه در سال گذشته 50 میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران کننده بود و دولت در گودالی از یارانه های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه داری پویا است که به خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم های غرب دارند.
نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که تنها 52 درصد از جمعیت آن را روس ها تشکیل می دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که 82 درصد از جمعیت آن را روس ها تشکیل می دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه ای که از مسکو می رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی ها از جنگ های اول و دوم درس گرفته اند که استقلال طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ یک از جمهوری های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.
حمله 22 مارس 2024 به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن های کنسرت در مسکو مستقر می کردند. بااین حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی شود. تروریست ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال حاضر از چالش های امنیتی که ایجاد می کنند بیشتر است.
شورش واگنر در ژوین 2023 یک تحول خارق العاده بود و جدی ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تاسیس آن در سال دو هزار به حساب می آمد. ما هرگز نمی دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.
اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می ماند و نمی تواند به عنوان پایه ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.
برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رییس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می کند.
*ترجمه: مهسا مژدهی
311312
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "پایان پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!" هستید؟ با کلیک بر روی بین الملل، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "پایان پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!"، کلیک کنید.