خلاصه کتاب از حس بد به حس خوب – بخش چهارم ( نویسنده دیوید برنز )

بخش چهارم کتاب از حس بد به حس خوب نوشته دیوید برنز، پلی محوری برای بهبود روابط بین فردی و غلبه بر چالش های ارتباطی است. این قسمت با تمرکز بر مهارت های ارتباطی و مواجهه با افراد دشوار، به خوانندگان کمک می کند تا با درک عمیق تر و به کارگیری راهکارهای شناخت درمانی، رضایت و آرامش بیشتری در تعاملات روزمره خود تجربه کنند.

کتاب پرآوازه دکتر دیوید برنز، «از حس بد به حس خوب»، سال هاست که راهنمایی مطمئن برای میلیون ها نفر بوده تا بر چالش های روحی و روانی خود غلبه کنند. اثری که از اصول شناخت درمانی برای نیل به سلامت روان بهره می برد و مخاطبانش را تنها به مهار احساسات منفی محدود نمی سازد، بلکه افق های جدیدی برای بهبود کیفیت زندگی آن ها می گشاید. بخش چهارم این کتاب که محور اصلی بررسی در اینجا است، به طور خاص به دنیای پیچیده روابط بین فردی و مهارت های ارتباطی می پردازد. این بخش، در واقع نقطه اوج سفر درونی ای است که برنز آغاز کرده بود؛ جایی که فرد پس از شناخت و مدیریت افکار و احساسات خود، می آموزد چگونه این آموخته ها را در تعامل با دیگران به کار گیرد و از آن ها برای ساختن روابطی عمیق تر و رضایت بخش تر بهره مند شود. هدف نهایی این بخش، توانمندسازی خواننده برای حل تعارضات، مواجهه با افراد دشوار، و در نهایت، تجربه حس خوب در بستر ارتباطات انسانی است. این نگاه تجربه محور و کاربردی، این بخش را به یکی از غنی ترین و کارآمدترین قسمت های کتاب تبدیل می کند.

اهمیت و محوریت بخش چهارم: پلی از درون به بیرون

دکتر دیوید برنز پس از آنکه در بخش های پیشین کتاب، چراغی بر ذهن و تحریفات شناختی و مسئله عزت نفس می افروزد، به درستی به نقطه عطف ارتباطات انسانی می رسد. این گذار از دنیای درون به تعاملات بیرونی، کاملاً هوشمندانه و ضروری است. افکار و احساسات ما، همانند ریشه هایی هستند که شاخ و برگ های روابطمان را تغذیه می کنند. اگر این ریشه ها بیمار یا ناسالم باشند، میوه روابط نیز تلخ و ناخوشایند خواهد بود. بخش چهارم، دقیقاً همین پل حیاتی را می سازد؛ پلی که دانش مدیریت ذهن را به مهارت های عملی ارتباطی پیوند می زند.

ارتباطات، نقشی انکارناپذیر در تقویت یا تضعیف سلامت روان هر فردی ایفا می کنند. یک ارتباط موثر و سالم، می تواند به فرد حس ارزشمندی، تعلق و امنیت بدهد و در مقابل، ارتباطات ناکارآمد و پر از سوءتفاهم، به سرعت می توانند زمینه ساز اضطراب، افسردگی، و تنهایی شوند. بنابراین، برای رسیدن به آن حس خوب پایدار که هدف غایی کتاب است، پرداختن به ارتباطات نه یک انتخاب، که ضرورتی اجتناب ناپذیر است. در این بخش، خواننده می آموزد که چگونه با درک الگوهای ارتباطی خود و دیگران، مسیر را برای تعاملاتی سازنده و سرشار از رضایت هموار سازد. داستان ها و مثال هایی که در این بخش روایت می شوند، غالباً از دل تجربیات واقعی افراد برآمده اند، نشان می دهند که چگونه تغییر درونی می تواند به بهبود شگفت انگیز روابط بیرونی منجر شود و چه تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی بر جای می گذارد.

مروری عمیق بر فصول بخش چهارم

فصل هجدهم: ارتباط خوب و بد؛ تشخیص تفاوت ها

در آغاز بخش چهارم، دکتر برنز خواننده را به یک خودآزمایی عمیق در زمینه ارتباطات دعوت می کند. او این فصل را با این پرسش بنیادی آغاز می کند که اصلاً تفاوت بین یک ارتباط «خوب» و یک ارتباط «بد» چیست؟ از دیدگاه او، ارتباط موثر تنها به معنای رد و بدل کردن کلمات نیست؛ بلکه فرایندی است که در آن، مفاهیم، احساسات و نیت ها به درستی منتقل و دریافت می شوند. یک ارتباط خوب بر پایه همدلی، صداقت، احترام متقابل و وضوح استوار است. در چنین فضایی، افراد احساس امنیت کرده و می توانند بدون ترس از قضاوت یا سرزنش، خود واقعی شان را ابراز کنند. شنیدن فعال یکی از ویژگی های بارز این نوع ارتباط است؛ جایی که فرد نه تنها به کلمات، بلکه به لحن، زبان بدن و احساسات پنهان در پس کلمات نیز توجه می کند. همدلی نیز عنصری کلیدی است که به فرد اجازه می دهد از دریچه چشم دیگری به دنیا بنگرد.

در مقابل، برنز الگوهای مخرب یک ارتباط بد را به وضوح تشریح می کند. این الگوها شامل قضاوت کردن، سرزنش کردن، فرار از مسئولیت، استفاده از عبارات تو به جای من (که لحنی اتهام آمیز دارد)، و عدم تمایل به شنیدن دیدگاه طرف مقابل است. ارتباط بد غالباً منجر به سوءتفاهم، خشم، دوری و احساس تنهایی می شود. کسی که درگیر چنین الگوهایی است، ممکن است ناخواسته روابط خود را تخریب کند یا در دام نارضایتی دائمی بیافتد. این فصل خواننده را به شناسایی دقیق الگوهای ارتباطی خود و اطرافیانش تشویق می کند. به عنوان مثال، فردی که همیشه تمایل به قطع صحبت دیگران دارد یا همیشه سعی می کند حق به جانب باشد، در حال اجرای یک الگوی ارتباطی ناسالم است. با مشاهده و تحلیل این الگوها، می توان قدم های اول را برای تغییر برداشت و به سوی روابطی سازنده تر حرکت کرد.

فصل نوزدهم: ۵ راز ارتباط صمیمانه؛ کلیدهای گمشده

پس از درک تفاوت میان ارتباط خوب و بد، برنز به ارائه کلیدهایی طلایی می پردازد که آن ها را ۵ راز ارتباط صمیمانه می نامد. این رازها، در واقع همان ستون های اصلی شناخت درمانی در بستر روابط هستند و هر یک با تمرین مداوم، می توانند به ابزاری قدرتمند برای تعمیق ارتباطات تبدیل شوند.

1. راز ۱: همدلی: همدلی واقعی فراتر از دلسوزی است. به معنای درک احساسات و دیدگاه دیگری از جایگاه اوست. برنز پیشنهاد می کند که برای تمرین همدلی، فرد سعی کند خود را جای طرف مقابل بگذارد و با تمام وجود به حرف ها و احساسات او گوش دهد، بدون آنکه قضاوت کند یا راه حل ارائه دهد. بیان جملاتی مانند می توانم تصور کنم چه احساسی داری یا به نظر می رسد این موضوع برایت سخت است می تواند همدلی را منتقل کند و به طرف مقابل حس درک شدن بدهد.
2. راز ۲: قاطعیت: قاطعیت به معنای بیان خواسته ها، نیازها و احساسات به شکلی صریح، محترمانه و بدون پرخاشگری یا انفعال است. بسیاری از افراد بین این سه حالت دچار سردرگمی می شوند. قاطعیت یعنی فرد بداند چه می خواهد و چگونه آن را به شیوه ای بیان کند که به حقوق دیگران تجاوز نکند و در عین حال، به خودش نیز ظلم نشود. استفاده از جملات من (مثلاً: من احساس می کنم وقتی دیر می رسی، نگران می شوم) به جای تو (مثلاً: تو همیشه دیر می رسی و من را نگران می کنی)، نمونه ای از قاطعیت سالم است.
3. راز ۳: خودافشایی: این راز به اهمیت بیان آسیب پذیری ها، احساسات درونی و حتی ضعف ها برای تعمیق رابطه می پردازد. خودافشایی به معنای به اشتراک گذاشتن بخش هایی از وجود خود است که معمولاً پنهان نگه داشته می شوند. این کار می تواند حس اعتماد و نزدیکی را در رابطه تقویت کند، چرا که طرف مقابل احساس می کند با یک انسان واقعی و بدون نقاب در ارتباط است. البته برنز بر رعایت مرزها و انتخاب زمان و مکان مناسب برای خودافشایی نیز تأکید دارد تا این عمل به سوءاستفاده منجر نشود.
4. راز ۴: گوش دادن فعال: گوش دادن فعال فراتر از صرف شنیدن کلمات است؛ به معنای حضور کامل ذهنی و جسمی در مکالمه است. این تکنیک شامل تأیید کلامی و غیرکلامی، خلاصه کردن گفته های طرف مقابل برای اطمینان از درک صحیح، و طرح سوالات روشن گرانه است. فرد با گوش دادن فعال، به طرف مقابل نشان می دهد که برای او و حرف هایش ارزش قائل است و تمایل دارد او را به درستی بفهمد. این کار می تواند بسیاری از سوءتفاهم ها را از بین ببرد و فضایی امن برای گفتگو ایجاد کند.
5. راز ۵: پذیرش بدون قید و شرط: این راز به پذیرفتن افراد همان گونه که هستند، حتی با وجود تفاوت ها و اختلاف نظرها، اشاره دارد. پذیرش به معنای تأیید تمام رفتارها نیست، بلکه به معنای احترام به فردیت و ارزش ذاتی دیگری است. برنز می گوید که وقتی فردی احساس کند بدون قید و شرط پذیرفته شده است، مقاومت او کمتر شده و تمایل بیشتری به همکاری و تعامل سازنده پیدا می کند. این پذیرش می تواند به رشد و بالندگی طرفین در رابطه کمک کند.

این پنج راز، در کنار یکدیگر، نقشه ای راه برای هر کسی است که به دنبال ساختن روابطی عمیق تر، صادقانه تر و رضایت بخش تر است. داستان هایی از زندگی روزمره که در این بخش روایت می شوند، نشان می دهند چگونه با به کار بستن این رازها، می توان گره های کور ارتباطی را گشود و پیوندهای انسانی را استحکام بخشید.

فصل بیستم: چگونه بهتر ارتباط برقرار کنیم؟ تمرین های کاربردی

برنز در این فصل، پس از معرفی پنج راز ارتباط صمیمانه، به ارائه راهکارها و تمرینات عملی می پردازد که هر فردی می تواند برای بهبود مهارت های شنیداری و گفتاری خود به کار گیرد. او معتقد است که ارتباط، یک مهارت آموختنی است و با تمرین مداوم، هر کسی می تواند در آن ورزیده شود. یکی از مهم ترین تکنیک ها، استفاده از جملات من به جای جملات تو است. برای مثال، به جای گفتن تو همیشه من را نگران می کنی، فرد می تواند بگوید وقتی دیر می آیی، من احساس نگرانی می کنم. این تغییر کوچک در ساختار جمله، بار سرزنش را از دوش طرف مقابل برمی دارد و مسئولیت احساسات را به خود فرد بازمی گرداند. این رویکرد، به جای ایجاد حالت دفاعی، فضایی برای درک و همدلی باز می کند.

نقش زبان بدن و لحن صدا نیز در این فصل مورد تأکید قرار می گیرد. یک پیام تنها از طریق کلمات منتقل نمی شود؛ بلکه حرکات بدن، تماس چشمی، و زیر و بم صدا نیز می توانند معنای کلمات را تقویت یا تضعیف کنند. برنز توصیه می کند که افراد به زبان بدن خود آگاه باشند و سعی کنند لحنی آرام و پذیرا داشته باشند. تمرین هایی مانند آینه ای شدن (تقلید ظریف زبان بدن طرف مقابل برای ایجاد حس هماهنگی) یا حفظ تماس چشمی مناسب، می توانند به تقویت ارتباط کمک کنند. همچنین، اهمیت بازخورد سازنده و نحوه ارائه آن به شیوه ای که نه تهاجمی باشد و نه منفعلانه، بلکه حمایتی و رشدمحور باشد، مورد بررسی قرار می گیرد. به عنوان مثال، به جای گفتن این کار تو اشتباه بود، می توان گفت من فکر می کنم اگر این کار را به این شکل انجام دهی، نتیجه بهتری خواهی گرفت. داستان های کوتاه و مثال های کاربردی در این فصل، خواننده را یاری می کنند تا این تکنیک ها را به آسانی در زندگی روزمره خود پیاده سازد و تأثیر شگفت انگیز آن ها را در بهبود روابطش مشاهده کند.

فصل بیست و یکم: چگونه با افراد پرتوقع و سخت گیر برخورد کنیم؟ استراتژی های موثر

یکی از بزرگترین چالش های زندگی بسیاری از افراد، مواجهه با کسانی است که برنز آن ها را افراد دشوار می نامد: پرتوقع ها، لجبازها، کمال گراهای آزاردهنده، یا منفی بافان. این فصل به تحلیل روانشناختی رفتار این افراد می پردازد و راهبردهای عملی برای مقابله با آن ها ارائه می دهد. برنز نشان می دهد که اغلب، این رفتارهای دشوار ریشه در تحریفات شناختی خود افراد دشوار یا درونی سازی الگوهای ارتباطی ناسالم در طول زمان دارند. در مواجهه با چنین شخصیت هایی، اولین گام حفظ آرامش و خونسردی است. از دست دادن کنترل و ورود به یک چرخه باطل از سرزنش و مقابله، تنها به تشدید تنش منجر می شود.

یکی از مهم ترین استراتژی ها، تعیین مرزهای سالم و محکم است. فرد باید بیاموزد که چگونه به خواسته های غیرمنطقی نه بگوید، بدون اینکه احساس گناه کند یا رابطه را تخریب نماید. این کار نیازمند قاطعیت است؛ همان راز دوم که پیشتر توضیح داده شد. برنز به خواننده توصیه می کند که از فنون شناخت درمانی برای درک و اصلاح تحریفات شناختی خود در مواجهه با این افراد استفاده کند. ممکن است ما خودمان با تفسیرهای نادرست از نیت یا رفتار افراد دشوار، به تنش دامن بزنیم. برای مثال، اگر کسی رفتار منتقدانه دارد، به جای اینکه آن را به دشمنی تعمیم دهیم، می توانیم آن را ناشی از کمال گرایی او بدانیم و واکنش خود را تعدیل کنیم. روش های مذاکره و یافتن راه حل های برد-برد نیز در این فصل مورد تأکید قرار می گیرند. این به معنای این است که به جای اصرار بر موضع خود، فرد سعی کند با همدلی، به نیازهای پنهان طرف مقابل پی ببرد و راهی برای ارضای منطقی آن نیازها پیدا کند، حتی اگر این راه حل با راه حل اولیه او متفاوت باشد. برنز با مثال های متعدد نشان می دهد که چگونه می توان با هوشمندی و صبر، حتی با لجبازترین افراد نیز به نتیجه ای مطلوب دست یافت و از انرژی تخلیه کننده تعارضات مداوم رهایی یافت.

دیوید برنز معتقد است که ریشه ی بسیاری از مشکلات ارتباطی ما، نه در دیگران، بلکه در الگوهای فکری و تحریفات شناختی خودمان نهفته است. او با ارائه راهکارهای عملی، به ما نشان می دهد که چگونه می توانیم با تغییر دیدگاه خود، مسیر روابطمان را متحول سازیم.

فصل بیست و دوم: چرا افراد نمی توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند؟ ریشه یابی مشکلات

فصل پایانی بخش چهارم، به ریشه یابی عمیق تر موانع ارتباطی می پردازد. برنز در این فصل، لایه های زیرین مشکلات را برملا می کند و نشان می دهد که چرا با وجود تمایل به ارتباط، بسیاری از افراد در این امر ناکام می مانند. موانعی نظیر سرزنش کردن، خودفریبی، سوءظن، بی اعتمادی، و بازی کردن نقش قربانی، از جمله مهم ترین عواملی هستند که مانع از شکل گیری یک ارتباط سالم و شفاف می شوند. سرزنش کردن دیگران، غالباً راهی برای فرار از مسئولیت پذیری در قبال سهم خود در مشکلات است. زمانی که فرد همیشه تقصیرها را به گردن دیگری می اندازد، هیچ فرصتی برای اصلاح و رشد خود پیدا نمی کند.

خطاهای شناختی که برنز در بخش های ابتدایی کتاب به تفصیل توضیح داده است، در این بخش بار دیگر به عنوان فیلترهایی که بر نحوه درک ما از روابط تأثیر می گذارند، مطرح می شوند. برای مثال، تحریف ذهن خوانی می تواند منجر به سوءظن شود؛ فرد ممکن است بدون شواهد کافی، نیت های منفی را به طرف مقابل نسبت دهد و این موضوع به سرعت به بی اعتمادی می انجامد. یا تحریف فیلتر ذهنی می تواند باعث شود فرد تنها جنبه های منفی یک رابطه را ببیند و از نکات مثبت آن غافل بماند. راهکارهای عملی برای غلبه بر این موانع، عمدتاً بر پایه افزایش خودآگاهی و صداقت با خود و دیگری استوار است. برنز تأکید می کند که برای برقراری ارتباطی شفاف و سازنده، فرد باید ابتدا صادقانه به درون خود بنگرد و تحریفات ذهنی و الگوهای ناسالم خود را شناسایی کند. پذیرش مسئولیت، تمرین اعتماد (به ویژه با قدم های کوچک و تدریجی)، و مقابله با ترس از آسیب پذیری، از جمله مسیرهایی هستند که به فرد کمک می کنند تا دیوارهای ارتباطی را فرو ریزد و فضایی برای صداقت و همدلی ایجاد کند. این فصل، در واقع، جمع بندی ای است بر تمام آنچه در این بخش آموخته شد و به خواننده دیدگاهی جامع درباره علت و چرایی چالش های ارتباطی و راه حل های آن ارائه می دهد.

تمرینات کلیدی و نکات عملی از بخش چهارم

دکتر دیوید برنز در سراسر بخش چهارم کتاب، تنها به ارائه مفاهیم نظری اکتفا نمی کند، بلکه خواننده را به یک سفر عملی برای بهبود مهارت های ارتباطی دعوت می کند. او به خوبی می داند که تغییر واقعی، از دل تمرین و تکرار برمی آید. از مهم ترین تمریناتی که در این بخش ارائه می شوند، می توان به ثبت افکار ارتباطی اشاره کرد. این تمرین، مشابه ثبت افکار تحریف شده است، اما با تمرکز بر موقعیت هایی که فرد در ارتباطات خود دچار چالش یا سوءتفاهم می شود. فرد تشویق می شود تا موقعیت، افکار و احساسات خود، افکار و احساسات احتمالی طرف مقابل، و سپس تحریفات شناختی و راهکارهای جایگزین را یادداشت کند. این کار به او کمک می کند تا الگوهای ناسالم را شناسایی و آگاهانه آن ها را تغییر دهد.

تمرین همدلی فعال یکی دیگر از ارکان اصلی است. برنز پیشنهاد می دهد که فرد در گفتگوها، عمداً سعی کند جملات طرف مقابل را خلاصه کرده و با کلمات خود بازگو کند تا از درک صحیح اطمینان یابد. مثلاً: پس اگر درست متوجه شده باشم، تو احساس می کنی که… این تمرین نه تنها درک متقابل را افزایش می دهد، بلکه به طرف مقابل حس ارزشمندی و شنیده شدن منتقل می کند. نقش آفرینی (Role-Playing) نیز از جمله تمرینات توصیه شده است؛ فرد می تواند سناریوهای ارتباطی دشوار را با یک دوست یا حتی در ذهن خود تمرین کند و واکنش های مختلف را بسنجد. این شبیه سازی، به او آمادگی بیشتری برای مواجهه با موقعیت های واقعی می دهد.

همچنین، برنز بر اهمیت تمرین قاطعیت در موقعیت های کوچک و کم خطر تأکید دارد، تا فرد به تدریج اعتماد به نفس لازم را برای بیان خواسته های خود در موقعیت های مهم تر کسب کند. این تمرینات، اگرچه در ابتدا ممکن است دشوار به نظر برسند، اما با تکرار و مداومت، به جزئی جدایی ناپذیر از شخصیت فرد تبدیل می شوند و تأثیری شگرف بر کیفیت روابط او خواهند گذاشت. داستان هایی از افرادی که با این تمرینات توانستند روابط از دست رفته شان را نجات دهند یا تعارضات طولانی مدت را حل کنند، در این بخش الهام بخش خواننده خواهند بود.

کلید بهبود ارتباطات، تنها دانستن اصول نیست، بلکه به کارگیری عملی آن ها در لحظه لحظه ی تعاملات است. هر تمرین، گامی به سوی ساختن روابطی عمیق تر و رضایت بخش تر است.

نکات کلیدی و درس های آموخته شده از بخش چهارم

بخش چهارم کتاب از حس بد به حس خوب دیوید برنز، سرشار از درس های بنیادین است که فراتر از توصیه های ساده ارتباطی می روند. پیام اصلی و محوری این بخش آن است که ارتباطات موثر، نه تنها نیازمند خودآگاهی عمیق است، بلکه تلاشی آگاهانه و مداوم می طلبد. روابط، پدیده های زنده ای هستند که بدون مراقبت و تمرین، پژمرده می شوند. این بخش به ما می آموزد که برای تغییر در روابط، باید از درون خودمان شروع کنیم. سرزنش کردن دیگران یا انتظار تغییر از سوی آن ها، تنها ما را در یک چرخه باطل از نارضایتی و ناامیدی گرفتار می کند. تنها زمانی که فرد مسئولیت افکار، احساسات و واکنش های ارتباطی خود را بر عهده می گیرد، مسیر واقعی برای بهبود گشوده می شود.

همچنین، این بخش بر اهمیت همدلی و درک دیدگاه طرف مقابل تأکید می کند؛ زیرا بسیاری از سوءتفاهم ها و تعارضات، ناشی از عدم توانایی در قرار گرفتن در جایگاه دیگری است. با یادگیری مهارت های قاطعیت و خودافشایی، خواننده می آموزد که چگونه نیازها و احساسات خود را به شیوه ای سالم و محترمانه بیان کند، بدون اینکه حقوق خود را زیر پا بگذارد یا به دیگران آسیب برساند. این توانایی، سنگ بنای روابطی صادقانه و عمیق است. در نهایت، آموزه های این بخش می توانند به کاهش چشمگیر استرس ناشی از روابط، افزایش رضایت در زندگی شخصی و حرفه ای، و ساختن شبکه ای از ارتباطات حمایتی و معنادار منجر شوند. فردی که این اصول را درک کرده و به کار می بندد، حس کنترل بیشتری بر زندگی خود پیدا می کند و طعم شیرین آرامش و ارتباط واقعی را می چشد. داستان های الهام بخش از افرادی که توانستند با به کارگیری این اصول، از یک رابطه پر تنش به یک رابطه سرشار از صمیمیت برسند، سند محکمی بر کارآمدی این آموزه ها هستند.

جمع بندی و نتیجه گیری: ارتباطات، شاهراه حس خوب

بخش چهارم کتاب از حس بد به حس خوب دیوید برنز، بیش از آنکه صرفاً مجموعه ای از تکنیک ها باشد، دریچه ای به سوی خودشناسی و درک عمیق تر ماهیت روابط انسانی است. این بخش به روشنی نشان می دهد که مهارت های ارتباطی، شاهراهی برای دستیابی به حس خوب پایدار در زندگی هستند. در واقع، نمی توان انتظار داشت که در دنیای درون به آرامش رسید، اما در تعاملات بیرونی با آشفتگی و سوءتفاهم دست و پنجه نرم کرد. ارتباطات سالم و موثر، مانند سوختی هستند که موتور رضایت و شادی را به حرکت درمی آورند.

خواننده ای که این بخش را با دقت مطالعه کرده و آموزه های آن را در زندگی خود به کار می گیرد، نه تنها توانایی بیشتری در حل تعارضات پیدا می کند، بلکه قادر خواهد بود با افراد دشوار نیز به شیوه ای سازنده تعامل کند. این بخش به او می آموزد که چگونه با همدلی، قاطعیت، و خودافشایی، روابطی عمیق تر و معنادارتر بسازد. در نهایت، می توان مشاهده کرد که چگونه این آموزه ها به کاهش استرس های روزمره منجر می شوند و دریچه هایی تازه برای درک و صمیمیت با نزدیکان باز می کنند. این تجربه، تنها به تغییر در روابط محدود نمی شود، بلکه به تحولی بنیادین در نگرش فرد به خود و دیگران می انجامد و او را در مسیر ساختن یک زندگی سرشار از حس خوب، همراهی می کند.