حذف پروتئین TRPM ۲ از ماکروفاژ ها باعث کاهش تصلب شرایین در موش ها شد. پروتئین TRPM ۲ دومین عضو از خانواده کانال های کاتیونی مرتبط با ظرفیت گیرنده ملاستاتین (TRPM) است. این پروتئین به طور گسترده ای از جمله در مغز سیستم ایمنی سلول های غدد درون ریز و اندوتلیال بیان می شود.
ماکروفاژ ها (سلول های مهم سیستم ایمنی بدن) از طریق شریان های ما عبور می کند و چربی را می بلعد اما ماکروفاژ های پر از چربی می تواند عروق خونی را تنگ کرده و باعث بیماری قلبی شود. اکنون محققان دانشگاه کنتیکت ایالات متحده آمریکا توضیح می دهند چگونه حذف یک پروتئین می تواند از این امر جلوگیری و به طور بالقوه از حملات قلبی و سکته مغزی در انسان پیشگیری کند.
ماکروفاژ ها گلبول های سفید بزرگی هستند که در بدن ما به عنوان نوعی واحد پاکسازی گردش و بقایای خطرناک را پاک می کنند اما ماکروفاژ ها می توانند در افراد مبتلا به تصلب شرایین مشکل ایجاد کنند. آنها چربی اضافی داخل دیواره سرخرگ ها را می خورند و این چربی باعث کف آلود شدن آنها می شود و ماکروفاژ های کف آلود تمایل به تحریک التهاب در شریان ها دارند و گاهی اوقات پلاک ها را از هم جدا و لخته هایی را آزاد می کنند که می توانند باعث حمله قلبی سکته مغزی یا آمبولی در سایر نقاط بدن شوند.
گروهی از محققان دانشگاه کنتیکت گزارش کردند تغییر نحوه بیان یک پروتئین خاص از ماکروفاژ ها می تواند از این نوع رفتار مضر جلوگیری کند. آنان دریافتند که پروتئینی به نام TRPM ۲ با التهاب فعال می شود به ماکروفاژ ها سیگنال می دهد که شروع به خوردن چربی کنند. از آنجایی که التهاب رگ های خونی یکی از دلایل اولیه تصلب شرایین است فعال سازی پروتئین TRPM ۲ فعالیت ماکروفاژ ها را تحت فشار قرار می دهد و منجر به ماکروفاژ های کف دار بیشتر و به طور بالقوه شریان های ملتهب تر می شود.
لکسیا یو زیست شناس سلولی دانشکده پزشکی دانشگاه کنتیکت در این خصوص می گوید: نحوه فعال کردن فعالیت ماکروفاژ ها توسط پروتئین TRPM ۲ شگفت انگیز بود.
یو بیان می کند: آنها یک چرخه معیوب را تشکیل می دهند که باعث پیشرفت تصلب شرایین می شود.
یو و پنگیو زونگ دانشجوی کارشناسی ارشد و محقق این تحقیق برای متوقف کردن این چرخه روشی را در موش ها نشان دادند. آنان پروتئین TRPM ۲ را از نوعی موش آزمایشگاهی که احتمال ابتلا به تصلب شرایین دارد حذف کردند. حذف آن پروتئین به نظر نمی رسید به موش ها آسیب برساند و از کف آلود شدن ماکروفاژ ها جلوگیری کرد. همچنین احتمال تصلب شرایین را در این حیوانات کاهش داد.
اکنون یو و پنگیو زونگ و بقیه اعضای گروه دنبال این هستند که آیا افزایش بیان TRPM ۲ در مونوسیت ها (پیش ساز های ماکروفاژها) در خون با شدت بیماری قلبی عروقی در انسان مرتبط است یا خیر. اگر آنان وجود همبستگی را بیابند سطوح بالای TRPM ۲ ممکن است یک نشانگر خطر برای حمله قلبی و سکته مغزی باشد.
این تحقیق توسط کمک های مالی انجمن قلب آمریکا و موسسه ملی سلامت ملی قلب ریه و خون تامین شده است.
نتایج این تحقیق در Nature Cardiovascular Research منتشر شده است.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "راهی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری قلبی و عروقی" هستید؟ با کلیک بر روی پزشکی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "راهی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری قلبی و عروقی"، کلیک کنید.