سیاست آمریکا یک سال پس از طوفان‌الاقصی، بازگشت به غرب آسیا؟
آنچه این مداخله عمیق آمریکا در درگیری جاری در منطقه غرب آسیا را بهتر تبیین می‌کند نقشی است که این درگیری می‌تواند در رقابت جهانی به ویژه میان آمریکا با چین ایفا کند. به عبارتی دیگر آمریکا نقش خود در این درگیری را در ادامه سیاست مهار چین و «چرخش به آسیا» می‌بیند.
به گزارش ایده رسانه، احسان کیانی در یادداشتی نوشت:
یک سال پس از عملیات طوفان‌الاقصی و آغاز جنگ غزه، ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که سیاست آمریکا در غرب آسیا، نسبت به قبل، تفاوت‌های جدی‌تری داشته است. آمریکا با ۷ مرتبه وتوی قطعنامه‌های شورای امنیت به نفع اسرائیل، تصویب دو بسته کمک مجموعاً ۴۰ میلیارد دلاری برای این رژیم در کنگره و همچنین ۱۱ حمله به نیروهای مقاومت اسلامی در عراق و سوریه که به شهادت بیش از ۴۰ نفر انجامیده، مداخله مستقیم برای جلوگیری از عملیات‌های انصارالله یمن در دفاع از غزه و در نهایت کمک اطلاعاتی و امنیتی برای ترور رهبران مقاومت، مداخله آشکاری به نفع اسرائیل داشته است.
ذکر این نکته ضروری است که جنگ غزه بیش از جنگ اوکراین سیاست‌های منطقه‌ای آمریکا را دچار چالش نموده است. زیرا اولاً نیروهای نظامی آمریکا فاصله قابل‌توجهی با محدوده درگیری در اوکراین دارند و خطر چندانی، آنها را تهدید نمی‌کند، حال‌آنکه نیروهای آمریکا در عراق، سوریه و اردن، مستقیماً در معرض حملات گروه‌های مقاومت هستند. ثانیاً آمریکا تعهدات سیاسی و نظامی کمتری نسبت به کی‌یف دارد ولی به روشنی خود را متعهد به حفظ موجودیت و امنیت اسرائیل می‌داند و ثالثاً در جنگ اوکراین، صرفاً با ارتش دولت روسیه روبروست. اما در جنگ غزه، نه با یک ارتش کلاسیک، بلکه با چند گروه شبه‌نظامی مواجه است.
با این حال، آنچه این مداخله عمیق آمریکا در درگیری جاری در منطقه غرب آسیا را بهتر تبیین می‌کند نقشی است که این درگیری می‌تواند در رقابت جهانی به ویژه میان آمریکا با چین ایفا کند. به عبارتی دیگر آمریکا نقش خود در این درگیری را در ادامه سیاست مهار چین و «چرخش به آسیا» می‌بیند. از دیدگاه آمریکا تضعیف متحدان منطقه‌ای ایران و در نتیجه تضعیف اهرم‌های بازدارندگی تهران که روابط خوبی با پکن دارد و از سوی دیگر فاصله‌گذاری بین متحدان آمریکا با چین از طریق افزایش حضور و حمایت‌های نظامی، زمینه‌ای برای مهار چین و محاصره «ابتکار کمربند، جاده» در کشورهای غرب آسیا است.
اکنون می‌توان به این پرسش پرداخت که آیا گسترش جنگ، به سود آمریکاست یا توقف آن؟ به نظر می‌رسد که هیچ‌یک، بلکه کنترل آن. بر همین اساس آمریکا با افزایش حضور نظامی خود در منطقه اعم از ارسال ناوها، تقویت تسلیحاتی پایگاه‌های عراق و سوریه و ارتقای پروازهای شناسایی و اطلاعاتی در راستای عملیات‌های ترور پهپادی، به دنبال این است که بار دیگر مزیت نسبی خود نسبت به چین و روسیه را در غرب آسیا نشان دهد.
در این چارچوب رژیم اشغال‌گر قدس به نیابت از آمریکا، مهم‌ترین نیروهای ضدآمریکایی در منطقه یعنی گروه‌های مقاومت را از منظر نظامی، امنیتی و اقتصادی تحت شدیدترین حملات قرار داده است. به علاوه آمریکا با حملات مستقیم به انصارالله در یمن و مقاومت عراق، به دنبال تقویت روابط ضعیف‌شده خود با ریاض و ابوظبی و در نتیجه، افزایش فاصله عربستان و امارات با چین برآمده تا اهرم‌های فشار خود برای مداخله در سیاست خارجی این دو کشور عربی را ارتقا دهد.
آمریکا که از سوی متحدانش متهم می‌شد که در بهار عربی در دوران اوباما و در جنگ یمن در دوران ترامپ، متحدان عربی‌اش را رها کرده، به دنبال بهبود تصویر خود به عنوان یک پشتیبان است. گرچه این متحدان هم‌چنان تردید دارند که بتوانند حمایتی در سطح رژیم اسرائیل را از سوی آمریکا کسب کنند.
آمریکا به جز چند مورد معدود تلفات نظامی در اردن، عراق و یمن، هزینه انسانی چندانی پرداخت نکرده و در عرصه سیاست داخلی نیز با لفاظی و برخی اقدامات نمادین دیپلماتیک در نقد جنایات ارتش اسرائیل، توانسته از فشارهای افکار عمومی این کشور رهایی یابد. بنابراین انتظار می‌رود ایالات متحده تا زمانی که اهداف رژیم صهیونیستی در رابطه با گروه‌های مقاومت محقق نشود و یا جنگ هزینه جدی برای سیاست منطقه‌ای آمریکا به همراه نداشته باشد، تلاش خاصی برای پایان نبرد نداشته باشد.
براین‌اساس اگر حملات جدی به پایگاه‌های آمریکا در عراق، سوریه و اردن، به گونه‌ای طراحی شود که تلفات جدی برای ارتش این کشور در پی داشته باشد، احتمال فشار این دولت بر رژیم صهیونیستی برای پایان نبرد، بیشتر خواهد بود. البته از این منظر نیز شاید ملاحظه‌ای برای برخی نیروهای مقاومت وجود داشته باشد که افزایش تلفات آمریکا در آستانه انتخابات، شانس ترامپ برای پیروزی را افزایش خواهد داد و ناظر به روابط مساعد راست‌گرایان صهیونیست با جمهوری‌خواهان آمریکا، ازجمله رابطه شخصی نتانیاهو با ترامپ، تمایل نداشته باشند که متحد بهتری برای نتانیاهو در آمریکا، مستقر شود.
پایان خبر ایده رسانه
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد " سیاست آمریکا یک سال پس از طوفان‌الاقصی، بازگشت به غرب آسیا؟" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با " سیاست آمریکا یک سال پس از طوفان‌الاقصی، بازگشت به غرب آسیا؟"، کلیک کنید.