طلاق از طرف زن در دوران عقد

طلاق از طرف زن در دوران عقد، فرایندی حقوقی است که در آن زوجه پیش از شروع زندگی مشترک و معمولاً بدون دخول، به دلیل وجود دلایل و شرایط قانونی مشخص، درخواست جدایی از همسر خود را به دادگاه ارائه می دهد. این نوع طلاق می تواند تحت شرایطی نظیر عسر و حرج، وجود شروط ضمن عقد نکاح، یا وکالت در طلاق، توسط دادگاه پذیرفته شود و نیازمند اثبات این موارد از سوی زن است.

دوران عقد یکی از حساس ترین و البته سرنوشت سازترین مراحل در زندگی هر فردی است. این دوره، که به نوعی پلی میان دوران تجرد و ورود به زندگی مشترک محسوب می شود، فرصتی برای شناخت عمیق تر زوجین و خانواده ها از یکدیگر فراهم می آورد. با این حال، گاهی اوقات این مسیر شیرین به چالش هایی غیرمنتظره برخورد می کند که ممکن است منجر به تصمیم دشوار جدایی شود. وقتی زنی در این برهه از زندگی خود به این نتیجه می رسد که ادامه رابطه ناممکن است و قصد دارد از همسر خود جدا شود، با فرایندی حقوقی مواجه می شود که نیازمند آگاهی و شناخت دقیق از قوانین و مراحل مربوطه است.

موضوع طلاق از طرف زن در دوران عقد، پیچیدگی های خاص خود را دارد. در نظام حقوقی ایران، اصل بر این است که حق طلاق با مرد است، اما قانون گذار شرایطی را پیش بینی کرده که زن نیز بتواند با استناد به آن ها، درخواست جدایی خود را مطرح کند. این شرایط در دوران عقد، به دلیل عدم شروع زندگی مشترک و باکرگی یا عدم باکرگی زن، تفاوت های مهمی با طلاق پس از شروع زندگی زناشویی دارد. کسی که در این موقعیت قرار می گیرد، نیاز به راهنمایی جامع و شفافی دارد تا بتواند با اطمینان خاطر و آگاهی کامل، مسیر قانونی خود را طی کند و از حقوق خویش دفاع نماید. این مقاله به این هدف نگاشته شده است تا با زبانی روایت گونه و همدلانه، تمامی ابعاد حقوقی و عملی طلاق از سوی زن در دوران عقد را روشن سازد.

دوران عقد: سرآغازی برای زندگی مشترک یا چالش های پنهان جدایی؟

دوران عقد، که به آن دوران نامزدی پس از عقد نیز گفته می شود، یک مرحله حقوقی و شرعی است که پس از جاری شدن صیغه عقد نکاح آغاز می شود و تا زمان شروع رسمی زندگی مشترک و برپایی مراسم عروسی ادامه می یابد. در این دوره، زوجین از نظر شرعی و قانونی زن و شوهر محسوب می شوند و حقوق و تکالیف خاصی بر عهده هر دو نفر قرار می گیرد. با این حال، معمولاً به دلیل عدم دخول و شروع نکردن زندگی مشترک، برخی از تکالیف و حقوق، مانند تمکین خاص یا پرداخت کامل مهریه در صورت مطالبه، با وضعیت پس از شروع زندگی مشترک متفاوت است.

اهمیت و حساسیت دوران عقد از آن روست که این دوره فرصتی برای شناخت بیشتر است. گاهی در این شناخت عمیق تر، زوجین به تفاوت های بنیادینی در فرهنگ، ارزش ها، انتظارات و سبک زندگی یکدیگر پی می برند که ادامه مسیر را برایشان دشوار یا حتی ناممکن می سازد. در چنین شرایطی، تصمیم به جدایی، هرچند سخت و تلخ، ممکن است منطقی ترین راهکار باشد. برای زنی که در این دوران به بن بست می رسد و قصد طلاق دارد، درک جایگاه قانونی خود و مسیری که پیش رو دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است.

کسی که در این موقعیت قرار می گیرد، ممکن است با فشارهای عاطفی، خانوادگی و اجتماعی دست و پنجه نرم کند. درک اینکه این جدایی با طلاق های پس از سال ها زندگی مشترک تفاوت های اساسی دارد، می تواند بار روانی را تا حدودی کاهش دهد. به طور مثال، بحث باکرگی زن و تأثیر آن بر میزان مهریه، یکی از نکات کلیدی و متمایز کننده در طلاق دوران عقد است که همواره باید مد نظر قرار گیرد. همچنین، این دوران فرصتی است تا با حداقل آسیب، از یک رابطه ناکارآمد خارج شد و به سمت آینده ای روشن تر گام برداشت.

حقوق و تکالیف زوجین: درک موقعیت قانونی در دوران عقد

در دوران عقد، زن و مرد به عنوان همسر شناخته می شوند و از این رو، حقوق و تکالیفی متقابل بر عهده دارند. با این حال، همان طور که پیش تر اشاره شد، این حقوق و تکالیف به دلیل عدم شروع زندگی مشترک و دخول، تفاوت هایی با دوران پس از آن دارد.

تعریف حقوقی دوران عقد

دوران عقد، به بازه زمانی پس از خواندن صیغه عقد دائم و پیش از شروع زندگی زناشویی رسمی اطلاق می شود. در این مدت، هرچند زن و مرد شرعاً و قانوناً زوجیت دارند، اما معمولاً در خانه های جداگانه زندگی می کنند و تمامی جنبه های زندگی مشترک آغاز نشده است. این دوره به عنوان فرصتی برای آشنایی بیشتر و آماده سازی برای زندگی آینده تلقی می شود.

حقوق و تکالیف متقابل زوجین

حقوق زن در دوران عقد:

• دریافت مهریه: زن در دوران عقد، هر زمان که بخواهد، می تواند تمام مهریه خود را از همسرش مطالبه کند. با این حال، در صورت طلاق پیش از دخول، تنها نیمی از مهریه به او تعلق می گیرد.
• حق نفقه: اگر زن در دوران عقد تمکین عام خود را (مانند حضور در منزل همسر در صورت فراهم بودن مسکن، و عدم ممانعت از رفت و آمد) انجام دهد، نفقه به او تعلق می گیرد. البته اثبات تمکین عام در دوران عقد پیچیدگی های خاص خود را دارد.
• حق حبس: یکی از مهم ترین حقوق زن در دوران عقد، حق حبس است. بر اساس ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی، زن می تواند تا زمانی که مهریه او پرداخت نشده، از ایفاء وظایفی که در قبال شوهر دارد (از جمله تمکین خاص و حتی تمکین عام) امتناع ورزد. این حق تنها در صورتی ساقط می شود که زن یک بار تمکین خاص (دخول) کرده باشد یا مهریه را به صورت کامل دریافت کرده باشد.

تکالیف زن در دوران عقد:

• تمکین عام: زن موظف به تمکین عام از همسر خود است، مگر اینکه حق حبس خود را اعمال کند. تمکین عام شامل مواردی مانند عدم خروج از منزل همسر بدون اجازه (در صورت فراهم بودن منزل و زندگی مشترک)، خوش رویی و پذیرش ریاست مرد بر خانواده می شود.
• وفاداری: زن در دوران عقد نیز مانند دوران پس از آن، موظف به حفظ وفاداری و عفت است.

حقوق مرد در دوران عقد:

• حقوق ناشی از زوجیت: مرد نیز در دوران عقد، حقوقی ناشی از ازدواج دارد که عمدتاً حول محور تمکین زن و مدیریت زندگی مشترک (در صورت آغاز) می چرخد.

تکالیف مرد در دوران عقد:

• پرداخت نفقه (در صورت تمکین زن): مرد موظف به پرداخت نفقه زن در دوران عقد است، مشروط به اینکه زن تمکین عام کرده و حق حبس خود را اعمال نکرده باشد.
• پرداخت مهریه: مرد موظف است در صورت مطالبه زن، مهریه را پرداخت کند.
• حفظ روابط حسنه: مرد نیز موظف است روابطی حسنه با همسر خود داشته باشد.

یکی از نکاتی که غالباً در دوران عقد مطرح می شود، مفهوم باکره بودن زن و تأثیر آن بر حقوق مالی اوست. اگر طلاق پیش از دخول واقع شود و زن باکره باشد، تنها نیمی از مهریه به او تعلق می گیرد. این مسئله در قانون مدنی به صراحت ذکر شده و در پرونده های طلاق در دوران عقد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای اثبات باکرگی، گواهی پزشکی قانونی لازم است که می تواند روند پرونده را تسریع بخشد و حقوق مالی زن را روشن کند. زنی که در این موقعیت قرار می گیرد، باید از تمامی این جزئیات آگاه باشد تا بتواند با پشتوانه اطلاعات کامل، از حقوق خود دفاع کند.

دلایل محکمه پسند برای درخواست طلاق از سوی زن در دوران عقد

زنی که در دوران عقد به دنبال جدایی است، نمی تواند صرفاً با بیان عدم تمایل خود به ادامه زندگی، درخواست طلاق بدهد. او باید دلایلی محکم و قانونی ارائه دهد که در دادگاه خانواده قابل پذیرش باشد. قانون گذار مواردی را پیش بینی کرده که زن با استناد به آن ها می تواند حکم طلاق را از دادگاه بگیرد. آشنایی با این دلایل، برای کسی که در مسیر طلاق گام می گذارد، امری ضروری است.

عسر و حرج: رنجی غیرقابل تحمل در مسیر زندگی مشترک

یکی از مهم ترین و رایج ترین دلایل برای درخواست طلاق از طرف زن، عسر و حرج است. عسر و حرج به وضعیتی گفته می شود که ادامه زندگی مشترک برای زن دشوار و غیرقابل تحمل باشد و بیم آن رود که ماندن در این رابطه، آسیب های جسمی یا روحی جدی به او وارد کند. نکته مهم اینجاست که مصادیق عسر و حرج باید در دادگاه اثبات شوند و صرف ادعا کافی نیست.

در دوران عقد، اثبات عسر و حرج ممکن است کمی متفاوت باشد، زیرا هنوز زندگی مشترک به طور کامل آغاز نشده است. با این حال، عسر و حرج می تواند ناشی از رفتارهای زوج یا شرایطی باشد که امکان شروع یک زندگی سالم را از بین می برد. برخی از مصادیق عسر و حرج در دوران عقد عبارتند از:

• اعتیاد زوج به مواد مخدر یا الکل که زندگی مشترک را مختل می کند.
• سوء معاشرت یا بدرفتاری زوج با زن یا خانواده او.
• بیماری های صعب العلاج زوج که ادامه زندگی مشترک را برای زن دشوار می سازد.
• ترک منزل یا غیبت طولانی مدت زوج که نشان دهنده عدم تمایل او به شروع زندگی است.
• مشکلات شدید خانوادگی از سوی خانواده زوج که مانع از آرامش و زندگی مشترک زن می شود.
• حبس زوج و گذراندن دوران محکومیت طولانی.
• عدم تمایل زوج به شروع زندگی مشترک بدون دلیل موجه و تعلل در فراهم آوردن مقدمات.

اثبات عسر و حرج نیازمند جمع آوری مدارک و مستندات قوی است. این مدارک می توانند شامل پیامک ها، شهادت شهود، گزارش پزشکی قانونی، استشهادیه، گزارش های انتظامی یا قضایی و هر سند دیگری باشند که نشان دهنده سختی و مشقت زن است. دادگاه با بررسی این ادله و شواهد، تصمیم گیری می کند که آیا زن در شرایط عسر و حرج قرار دارد یا خیر.

شروط دوازده گانه ضمن عقد نکاح: ابزاری برای احقاق حقوق زن

در سند ازدواج، بخشی تحت عنوان «شروط ضمن عقد» وجود دارد که زوجین می توانند آن ها را امضا کنند. این شروط، که به «شروط دوازده گانه» معروف اند، در واقع دوازده بند هستند که هر یک، در صورت تحقق، به زن حق وکالت در طلاق می دهد. این شروط راهی قدرتمند برای احقاق حقوق زن در مواقعی است که مرد به تعهدات خود عمل نمی کند یا شرایطی پیش می آید که ادامه زندگی برای زن مقدور نیست.

برخی از شروط دوازده گانه که ممکن است در دوران عقد نیز محقق شوند، عبارتند از:

• ممانعت زوج از اشتغال زن یا تحصیل او (در صورتی که در شروط اولیه، شغل یا تحصیل زن قید شده باشد).
• عدم انفاق به مدت ۶ ماه متوالی.
• سوء معاشرت یا سوء رفتار زوج به حدی که ادامه زندگی برای زن غیرقابل تحمل باشد.
• ابراز جنون زوج.
• عدم اجرای تکالیف شرعی و قانونی توسط زوج.

اهمیت درج و امضای این شروط در سند ازدواج، از آن جهت است که در صورت تحقق هر یک، زن می تواند بدون نیاز به رضایت مرد، مستقلاً و با استناد به وکالتی که از او گرفته است، درخواست طلاق دهد. زنی که این شروط را در عقدنامه خود دارد، در موقعیتی قوی تر برای جدایی قرار می گیرد.

وکالت در طلاق: کلید رهایی در دستان زن

یکی از مطمئن ترین راه ها برای زنی که قصد طلاق دارد، داشتن وکالت در طلاق از سوی همسر است. این وکالت به زن این حق را می دهد که در هر زمان و تحت هر شرایطی، بتواند خود را مطلقه کند، بدون اینکه نیاز به حضور یا رضایت مرد داشته باشد. وکالت در طلاق می تواند به صورت شرط ضمن عقد یا به صورت یک سند رسمی جداگانه در دفاتر اسناد رسمی تنظیم شود.

انواع وکالت در طلاق شامل:

• وکالت بلاعزل: این نوع وکالت به این معنی است که مرد نمی تواند پس از اعطای آن، زن را از این حق عزل کند.
• وکالت با حق توکیل به غیر: به زن اجازه می دهد تا در صورت لزوم، وکیل دیگری (مانند وکیل دادگستری) را برای انجام امور طلاق از طرف شوهر منصوب کند.
• وکالت با حق اسقاط حق تجدیدنظرخواهی و فرجام خواهی: این شرط باعث می شود که روند طلاق سرعت بیشتری پیدا کند، زیرا مرد نمی تواند به رأی دادگاه اعتراض کند و رأی قطعی سریع تر صادر می شود.

وکالت در طلاق، به ویژه در دوران عقد، به زن آرامش خاطر بیشتری می دهد، زیرا او می داند که مسیر جدایی، هرچند سخت، اما با پشتوانه قانونی قوی تری برای او هموار است. برای کسی که این نوع وکالت را در اختیار دارد، مراحل طلاق بسیار ساده تر و سریع تر پیش خواهد رفت.

عدم پرداخت نفقه: حقی که نباید نادیده گرفته شود

نفقه، حق مالی است که مرد موظف است در قبال همسر خود بپردازد. در دوران عقد، نفقه به زن تعلق می گیرد، مشروط بر اینکه او تمکین عام کرده باشد و حق حبس خود را اعمال نکرده باشد. یعنی اگر زن مانعی برای شروع زندگی مشترک (در صورت فراهم بودن مقدمات) و سایر تکالیف همسری ایجاد نکرده باشد، مرد ملزم به پرداخت نفقه است.

اگر مرد بدون دلیل موجه و با وجود تمکین زن، از پرداخت نفقه خودداری کند، زن می تواند با طرح دعوای حقوقی، نفقه خود را مطالبه کند. در صورت صدور حکم بر پرداخت نفقه و استنکاف مرد از اجرای آن، زن می تواند این عدم پرداخت را به عنوان یکی از دلایل عسر و حرج برای درخواست طلاق مطرح کند. این مسیر به زن کمک می کند تا با اتکا به حق قانونی خود، روند جدایی را پیش ببرد.

غیبت و مفقودالاثر شدن زوج و سایر موارد

برخی دلایل دیگر نیز وجود دارند که کمتر رایج هستند اما در صورت وقوع، زن می تواند با استناد به آن ها درخواست طلاق دهد:

• غیبت و مفقودالاثر شدن زوج: اگر مرد به مدت چهار سال تمام، غایب و مفقودالاثر باشد و خبری از او در دسترس نباشد، زن می تواند با مراجعه به دادگاه، درخواست طلاق دهد.
• جنون زوج: در صورتی که زوج به جنون دائمی مبتلا باشد، زن می تواند درخواست طلاق کند.
• عنن یا عدم توانایی زناشویی زوج: اگر مرد به دلیل ناتوانی جسمی یا روحی قادر به برقراری رابطه زناشویی نباشد، زن می تواند پس از اثبات این موضوع، درخواست طلاق دهد.

در هر یک از این موارد، اثبات دلیل در دادگاه از اهمیت بالایی برخوردار است و کسی که این مسیر را انتخاب می کند، باید مدارک و مستندات لازم را فراهم آورد. انتخاب دلیل مناسب و ارائه مستندات قوی، نقش تعیین کننده ای در موفقیت پرونده طلاق دارد.

کسی که در مسیر جدایی در دوران عقد قدم می گذارد، باید بداند که هر دلیل قانونی، نیازمند اثبات محکم و دقیق در محضر دادگاه است. بنابراین، جمع آوری ادله و مشاوره با متخصصان حقوقی، اولین و حیاتی ترین گام در این مسیر است.

گام های عملی برای درخواست طلاق از سوی زن در دوران عقد

فرایند طلاق، به ویژه از طرف زن، مراحلی پیچیده و زمان بر دارد که نیازمند صبر، آگاهی و پیگیری است. زنی که در دوران عقد به دنبال جدایی است، باید این گام ها را به درستی و با دقت طی کند تا به نتیجه مطلوب برسد.

مشاوره حقوقی تخصصی: چرا این گام حیاتی است؟

اولین و شاید حیاتی ترین گام در این مسیر، دریافت مشاوره حقوقی تخصصی است. پیچیدگی های حقوقی طلاق در دوران عقد، تفاوت های آن با طلاق پس از دخول و اهمیت اثبات دلایل، ایجاب می کند که کسی که در این موقعیت قرار می گیرد، از دانش و تجربه یک وکیل متخصص خانواده بهره مند شود. یک وکیل کارآزموده می تواند:

• دلایل زن را ارزیابی کرده و بهترین مسیر حقوقی را پیشنهاد دهد.
• در جمع آوری مدارک و مستندات لازم، راهنمایی کند.
• نسبت به حقوق مالی زن، مانند مهریه و نفقه، آگاهی کامل را ارائه دهد.
• نمایندگی زن را در دادگاه بر عهده گیرد و او را از دغدغه های حضور در جلسات بی نیاز کند.

این گام، نه تنها به تسریع روند پرونده کمک می کند، بلکه باعث می شود زن با اطمینان بیشتری مسیر خود را طی کند و از حقوق خود به نحو احسن دفاع نماید.

ثبت دادخواست طلاق: شروع رسمی مسیر قانونی

پس از مشاوره و تصمیم گیری نهایی، گام بعدی ثبت دادخواست طلاق است. این کار از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی صورت می گیرد. کسی که دادخواست را ثبت می کند، باید مدارک اولیه مانند اصل سند ازدواج، شناسنامه و کارت ملی خود را به همراه داشته باشد. در دادخواست باید به وضوح دلایل درخواست طلاق (مانند عسر و حرج، شروط ضمن عقد یا وکالت در طلاق) ذکر و مستندات مربوطه ضمیمه شود. دقت در نگارش و ارائه اطلاعات صحیح در این مرحله، از اهمیت بالایی برخوردار است.

الزامات مشاوره خانواده: فرصتی برای تامل و سازش

بر اساس قانون حمایت از خانواده، پیش از رسیدگی دادگاه به دعوای طلاق، زوجین موظف به شرکت در جلسات مشاوره خانواده هستند. این جلسات که در مراکز مشاوره تحت نظارت بهزیستی یا دادگستری برگزار می شوند، فرصتی برای بررسی ریشه های مشکلات و در صورت امکان، تلاش برای سازش و حفظ زندگی مشترک است. کسی که در دوران عقد به دنبال طلاق است نیز باید این مرحله را طی کند. هرچند ممکن است در بسیاری از موارد منجر به سازش نشود، اما ارائه گواهی عدم سازش از این مراکز، برای ادامه روند قضایی ضروری است.

جلسات دادگاه و صدور رای: مسیر رسیدگی قضایی

پس از طی مراحل مشاوره و ارائه گواهی عدم سازش، پرونده به شعبه دادگاه خانواده ارجاع داده می شود و جلسات دادگاه تشکیل می گردد. در این جلسات، قاضی به دلایل و مستندات ارائه شده از سوی زن رسیدگی می کند و به دفاعیات مرد نیز گوش می دهد. زن باید دلایل خود را به طور کامل و با ارائه شواهد اثبات کند. در نهایت، دادگاه با توجه به تمامی مدارک و شواهد، رأی بدوی مبنی بر طلاق یا رد درخواست را صادر می کند. این رأی قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه تجدیدنظر و سپس فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است. این مراحل می تواند زمان بر باشد، اما پیگیری مستمر وکیل، به تسریع آن کمک می کند.

ثبت نهایی طلاق: پایان یک فصل و آغاز فصلی نو

پس از قطعی شدن رأی طلاق، نوبت به اجرای صیغه طلاق و ثبت آن در دفترخانه رسمی طلاق می رسد. زن باید با در دست داشتن حکم قطعی دادگاه، به یکی از دفاتر ثبت طلاق مراجعه کند. در این مرحله، صیغه طلاق جاری می شود و مشخصات طلاق در سند ازدواج و شناسنامه زوجین ثبت می گردد. برای کسی که این مسیر را طی کرده است، این مرحله، به معنای پایان رسمی یک فصل از زندگی و آغاز فصلی نو است. اهمیت دارد که تمامی این مراحل با دقت و طبق قانون انجام شود تا هیچ مشکلی در آینده پیش نیاید.

حقوق مالی زن در طلاق دوران عقد: چه چیزی به زن تعلق می گیرد؟

یکی از مهم ترین بخش های طلاق، به ویژه برای زن، تعیین تکلیف حقوق مالی است. در دوران عقد، به دلیل شرایط خاص این دوره، برخی از این حقوق مالی با طلاق پس از شروع زندگی مشترک متفاوت است. زنی که قصد طلاق دارد، باید به طور کامل از این حقوق آگاه باشد تا بتواند مطالبات خود را به درستی پیگیری کند.

مهریه: از نصف تا تمام، بر اساس شرایط

مهریه، یکی از اصلی ترین حقوق مالی زن است که با جاری شدن عقد نکاح، مالک آن می شود. در دوران عقد، نحوه مطالبه و میزان مهریه تابع شرایط خاصی است:

• در صورت باکرگی (عدم دخول): اگر طلاق پیش از دخول واقع شود و زن باکره باشد، طبق ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی، تنها نصف مهریه به او تعلق می گیرد. برای اثبات باکرگی، زن می تواند از طریق پزشکی قانونی گواهی مربوطه را دریافت و به دادگاه ارائه دهد. این گواهی نقش کلیدی در تعیین میزان مهریه دارد.
• در صورت عدم باکرگی (وقوع دخول): اگر پیش از طلاق، دخول اتفاق افتاده باشد، حتی اگر زندگی مشترک به طور رسمی آغاز نشده باشد، زن مستحق دریافت تمام مهریه خود خواهد بود.

راهکارهای مطالبه مهریه: زن می تواند همزمان با دادخواست طلاق، مطالبه مهریه را نیز مطرح کند یا دادخواست جداگانه ای برای آن بدهد. در صورت عدم تمکن مالی مرد، مهریه می تواند به صورت اقساطی پرداخت شود. همچنین، قانون جدید مهریه (مربوط به ماده ۲۲ قانون حمایت از خانواده) سقف ۱۱۰ سکه را برای اعمال ضمانت اجرای حبس برای مرد تعیین کرده است. این بدان معناست که برای مهریه تا سقف ۱۱۰ سکه، مرد در صورت عدم پرداخت و عدم اثبات اعسار، می تواند زندانی شود. اما برای مازاد بر ۱۱۰ سکه، زن باید تمکن مالی مرد را اثبات کند.

نفقه: حق حیات در دوران عقد

نفقه در دوران عقد نیز به زن تعلق می گیرد، مشروط بر اینکه زن تمکین عام کرده باشد. تمکین عام به معنی انجام وظایف کلی همسری است، مانند عدم ممانعت از زندگی مشترک در صورت فراهم بودن آن و حضور در محل اقامت تعیین شده توسط همسر (در صورت آغاز زندگی). اگر زن از حق حبس خود استفاده کرده باشد، نفقه به او تعلق نمی گیرد، زیرا او وظیفه تمکین را (که مبنای نفقه است) به حالت تعلیق درآورده است. بنابراین، شرایط تعلق و عدم تعلق نفقه در دوران عقد نیازمند بررسی دقیق از سوی کسی است که در این وضعیت قرار گرفته است.

اجرت المثل و نحله: آیا در دوران عقد این حقوق شامل حال زن می شود؟

اجرت المثل ایام زوجیت و نحله، حقوق مالی دیگری هستند که ممکن است در طلاق به زن تعلق بگیرد. اما در دوران عقد، معمولاً این حقوق به زن تعلق نمی گیرد. دلیل این امر این است که اجرت المثل برای کارهایی است که زن در طول زندگی مشترک و به دستور مرد انجام داده است (مانند خانه داری و تربیت فرزند)، و نحله نیز برای جبران زحمات زن در زندگی مشترک است که در دوران عقد، به دلیل عدم شروع زندگی مشترک و عدم وقوع این زحمات، مبنایی برای مطالبه آن ها وجود ندارد.

تنصیف اموال: تفاوتی مهم در دوران عقد

حق تنصیف اموال (تقسیم نیمی از اموال به دست آمده توسط زوج در طول زندگی مشترک)، نیز در دوران عقد به زن تعلق نمی گیرد. این حق زمانی مطرح می شود که زندگی مشترک به صورت رسمی آغاز شده باشد و اموالی در طول آن کسب شده باشد. به دلیل عدم شروع زندگی مشترک و عدم کسب مال مشترک در دوران عقد، این حق نیز برای زنی که در این دوران طلاق می گیرد، موضوعیت پیدا نمی کند.

کسی که در این مرحله حساس زندگی خود قرار می گیرد، باید با آگاهی کامل از این تفاوت ها، برنامه ریزی دقیقی برای مطالبات حقوقی خود داشته باشد. این اطلاعات به زن کمک می کند تا با دیدی واقع بینانه، به دنبال حقوق خود باشد و از بروز انتظارات نادرست جلوگیری کند.

مدارک لازم و برآورد هزینه ها: آمادگی برای یک فرآیند حقوقی

زنی که در دوران عقد قصد جدایی دارد، باید برای طی کردن مراحل قانونی، مدارک مشخصی را تهیه کند و از هزینه های احتمالی این مسیر آگاه باشد. آمادگی قبلی در این زمینه، می تواند به کاهش استرس و سرعت بخشیدن به فرایند کمک کند.

مدارک مورد نیاز برای درخواست طلاق

جمع آوری دقیق مدارک، یکی از ارکان اصلی در پیشبرد پرونده طلاق است. کسی که این گام را برمی دارد، باید از صحت و کامل بودن مدارک خود اطمینان حاصل کند. مدارک اصلی که برای ثبت دادخواست طلاق از طرف زن در دوران عقد مورد نیاز است، شامل موارد زیر می شود:

1. اصل سند ازدواج: مهم ترین مدرک که نشان دهنده رابطه زوجیت است.
2. شناسنامه و کارت ملی زن: برای احراز هویت.
3. گواهی عدم سازش: این گواهی پس از اتمام جلسات مشاوره خانواده در مراکز مربوطه صادر می شود و ارائه آن برای طرح دعوای طلاق ضروری است.
4. مدارک اثبات دلایل طلاق: این بخش شامل مستنداتی است که برای اثبات عسر و حرج (مانند پیامک، شهادت شهود، گزارش پزشکی، استشهادیه)، شروط ضمن عقد (سند ازدواج)، یا وکالت در طلاق (سند رسمی وکالت) لازم است.
5. گواهی پزشکی قانونی (در صورت باکرگی): اگر زن باکره باشد و قصد مطالبه نصف مهریه را داشته باشد، این گواهی برای اثبات باکرگی او ضروری است.
6. فتوکپی و تصاویر از تمام مدارک: برای ارائه به دادگاه و نگهداری نزد خود.

در برخی موارد خاص، ممکن است مدارک دیگری نیز مورد نیاز باشد، که وکیل متخصص می تواند در این زمینه راهنمایی های لازم را ارائه دهد.

برآورد تقریبی هزینه ها

فرایند طلاق، مانند هر فرایند حقوقی دیگری، با هزینه هایی همراه است. آگاهی از این هزینه ها به کسی که قصد جدایی دارد، کمک می کند تا آمادگی مالی لازم را داشته باشد. هزینه های احتمالی طلاق از طرف زن در دوران عقد شامل موارد زیر می شود:

• هزینه های دادرسی: این هزینه ها مربوط به ثبت دادخواست، ابلاغ اوراق و سایر مراحل اداری در دادگاه است. این مبلغ توسط قوه قضائیه تعیین و به طور مرتب به روز می شود.
• هزینه مشاوره خانواده: شرکت در جلسات مشاوره معمولاً دارای هزینه ای است که باید پرداخت شود.
• هزینه کارشناسی (در صورت لزوم): در برخی موارد، مانند تعیین اجرت المثل (اگرچه در دوران عقد معمول نیست) یا ارزیابی اموال (در صورت مطالبه)، ممکن است نیاز به نظر کارشناس رسمی دادگستری باشد که مستلزم پرداخت حق الزحمه است.
• حق الوکاله وکیل: این بخش می تواند بخش عمده ای از هزینه ها را تشکیل دهد. حق الوکاله وکیل بسته به تجربه و تخصص وکیل، پیچیدگی پرونده و توافق بین وکیل و موکل، متفاوت است. انتخاب یک وکیل مجرب می تواند هرچند در ابتدا پرهزینه به نظر برسد، اما در بلندمدت با تسریع و تضمین موفقیت پرونده، به نفع زن خواهد بود.
• هزینه ثبت طلاق: پس از صدور حکم قطعی، هزینه ای برای ثبت نهایی طلاق در دفترخانه رسمی وجود دارد.

برآورد دقیق این هزینه ها دشوار است و به عوامل مختلفی بستگی دارد، اما می توان با مشاوره با وکیل، یک برآورد کلی از آن به دست آورد. زنی که در این مسیر گام می گذارد، باید تمامی این جوانب را در نظر بگیرد تا با آمادگی کامل، به سوی آینده ای بهتر حرکت کند.

نتیجه گیری: انتخابی آگاهانه برای آینده ای روشن

طلاق از طرف زن در دوران عقد، گامی سرنوشت ساز و حساس است که با پیچیدگی های حقوقی و عاطفی بسیاری همراه است. کسی که در این برهه از زندگی خود قرار می گیرد، نیاز به راهنمایی های دقیق و حمایت های لازم دارد تا بتواند با آگاهی کامل و کمترین آسیب، این مسیر را طی کند. در این مقاله تلاش شد تا تمامی ابعاد این فرایند، از درک مفاهیم کلیدی و شرایط قانونی گرفته تا مراحل گام به گام و حقوق مالی زن، به زبانی روشن و همدلانه تشریح شود.

درک دلایل محکمه پسند مانند عسر و حرج، شروط ضمن عقد، وکالت در طلاق و نیز آگاهی از حقوق مالی نظیر مهریه و نفقه، ابزارهایی قدرتمند در دستان زنی است که به دنبال رهایی از یک رابطه ناکارآمد است. تفاوت های حقوقی در دوران عقد، به ویژه در مورد باکرگی و تاثیر آن بر مهریه، نکته ای کلیدی است که همواره باید مد نظر قرار گیرد. همچنین، آمادگی برای تهیه مدارک لازم و برآورد هزینه ها، بخش جدایی ناپذیری از این مسیر است.

انتخاب آگاهانه، به ویژه در لحظات دشوار زندگی، می تواند سرنوشت ساز باشد. زنی که با علم و اطلاعات کافی، گام در این راه می گذارد، نه تنها از حقوق خود بهتر دفاع می کند، بلکه با اعتماد به نفس بیشتری به استقبال آینده می رود. این مسیر، هرچند چالش برانگیز، اما می تواند آغازی برای فصلی نو و زندگی ای سرشار از آرامش و رشد باشد. اطمینان به خویشتن و پشتوانه گرفتن از راهنمایی های صحیح، می تواند در رسیدن به این هدف، یاری گر او باشد.